'Steno' is een verzamelnaam voor allerlei methoden om iets zeer snel op te schrijven. Men spreekt ook wel over snelschrift. In Nederland wordt het meeste gewerkt volgens het systeem Groote.
De Egyptenaren schreven gewoonlijk in hiërogliefen, maar kenden ook verkorte
schrijfwijzen, namelijk het hiëratisch en het demotisch.
De Romeinen beitelden gewoonlijk in kleitabletten, maar voor notatie op papier
bestond er de Notae Tironianae.
Sir Isaac Pitman ontwikkelde een stenosysteem dat geschikt is voor de kroontjespen. John Robert Gregg ontwikkelde later een stenosysteem dat beter geschikt is voor de balpen.
In systemen Shavian (en hiervan de verbeterde versie Quickscript) is er van de traditionele letters een verbeterde versie gemaakt, met als doel om de leesbaarheid te vergroten, beter te kunnen drukken, en ook een verhoging van het schrijftempo.
In Nederland is er sprake van drie stenosystemen. Het systeem Steger (vanaf 19e eeuw), het systeem Pont (20e eeuw) en het systeem Groote (het meest gebruikt).
In de vorige eeuw was er een sterk verband tussen de begrippen 'steno' en 'notuleren'. De secretaresse gebruikte steno bij het notuleren, namelijk door letterlijk alles te noteren wat tijdens de vergadering werd gezegd. Na de vergadering werd eerst het hele protocol uitgeschreven en daarna een samenvatting hiervan gemaakt.
In de tegenwoordige aanpak bij het notuleren wordt uitdrukkelijk niet meer alles genoteerd dat de deelnemers zeggen. De notulist noteert alleen de belangrijke informatie. Steno is daarmee overbodig geworden en door het gebruik van een laptop of tablet is het notuleren veel efficiënter geworden.
Willem Drees (een van de belangrijkste staatsmannen van Nederland) begon zijn loopbaan als stenograaf van de gemeente Amsterdam en later bij de Tweede Kamer. Drees gebruikte steno veelvuldig, hij schreef zelfs (liefdes)brieven aan zijn verloofde en latere echtgenote To.