'Notulen' is een wat bijzonder woord. Het is een zelfstandig naamwoord dat alleen in de meervoudsvorm voorkomt. Taalkundig zijn notulen dus altijd meervoud, ook al bedoel je daarmee één enkel verslag. Een enkelvoud (bijvoorbeeld een 'notuul') bestaat dus niet!
Er zijn trouwens meer zelfstandig naamwoorden die alleen in meervoud bestaan. Denk eens aan watten, hurken, kosten, financiën, ingewanden en kapsones. Voor deze groep woorden bestaat ook een aparte naam: Plurale tantum.
Spelfouten worden ook regelmatig gemaakt. Men schrijft wel eens: notule of notules: geen van beide zijn dit bestaande woorden.
Het woord 'notulen' wordt vaak op verschillende manieren uitgesproken, namelijk met de klemtoon op de eerste of met de klemtoon op de tweede lettergreep (dus NOtulen en noTUlen). Wat is de officiële en juiste uitspraak?
Voor het antwoord op deze vraag moeten we terug naar de afkomst van het woord. Het woord 'notulen' is afgeleid van het Latijnse woord notula, dat 'korte aantekening' betekent. Dit is het verkleinwoord van het Latijnse woord nota (aantekening). Via de Franse taal (notule) is het woord 'notulen' in de Nederlandse taal terecht gekomen.
In de Latijnse uitspraak ligt de klemtoon op de eerste lettergreep, terwijl in het Frans de klemtoon meestal op de tweede lettergreep ligt. In het Nederlands is het gebruikelijk dat de klemtoon van woorden die uit een andere taal afkomstig zijn, ligt op de voorlaatste lettergreep.
De meeste woordenboeken geven aan dat bij de uitspraak van 'notulen' de klemtoon op de eerste en op de tweede lettergreep kan liggen, zonder een voorkeur uit te spreken voor een van deze mogelijkheden.
Onze ervaring is dat in de loop van de jaren steeds meer mensen de klemtoon leggen op de tweede lettergreep (dus 'noTUlen'). Wij verwachten dat deze uitspraak steeds meer gebruikt zal worden, waardoor deze beklemtoning op termijn ook de voorkeur zal krijgen van de woordenboeksamenstellers.